Shermin: “Maak samen met vluchtelingen een plan”
“Nederland is mijn toevluchtsoord. Ik kan niet terug naar mijn land van herkomst. Net als tienduizenden andere vluchtelingen die hier terechtkomen. Ik wens dat zij op een fatsoenlijke manier onderdeel kunnen worden van onze samenleving. Daarom wil ik voor hen een schakel zijn tussen hun leefwereld en de wereld van politiek en beleid.”
De kracht van ons werk zit ‘m in onze persoonlijke betrokkenheid. We luisteren naar het perspectief van een ander en voelen ons medeverantwoordelijk voor een betere wereld. En we zijn realistisch, want ons eigen perspectief nemen we ook mee in de opdrachten die we doen. Dit is het perspectief van Shermin Amiri.
Shermin koos in Iran al op zijn 15e het pad van maatschappelijke betrokkenheid en werd op zijn 16e politiek actief. Met bevlogenheid streefde hij naar zijn idealen en bleef de grenzen van zijn - beperkte - individuele vrijheid opzoeken. Sinds hij zijn dromen niet langer kan verwezenlijken in Iran, werkt hij daaraan in Nederland. En dát überhaupt kunnen doen, gunt hij elke vluchteling die niet kan terugkeren, maar wel dromen heeft om waar te maken.
Jonge jaren
Het is 1982. Shermin wordt geboren vlak na de Iraanse revolutie. Iran is op dat moment in oorlog met Irak. Hij groeit op in een stad die geografisch gezien het best te vergelijken is met Rotterdam, zoals bruggen die het noorden met het zuiden verbinden. Hij heeft een grote, warme familie met hoogopgeleide ouders die midden in het leven staan. Aan de keukentafel gaan gesprekken vooral over politiek, maatschappelijke vraagstukken en vernieuwende oplossingsrichtingen. Shermin denkt al jong overal over mee.
Politiek actief
“Niet ondanks, maar dankzij beperkte individuele vrijheid, heb ik geleerd creatief om te gaan in het streven naar mijn idealen. Op die manier organiseerde ik politieke bijeenkomsten, schreef voor studentenbladen en was ik later als campagneleider betrokken bij de Groene Revolutie van 2009. Maar ik heb de consequenties ondervonden van over grenzen heengaan. Ik heb de Iraanse geheime diensten van te dichtbij leren kennen. Toch bleef ik politiek actief. Toen ik in 2013 voor een congres even in Nederland was, bleek dat ik niet meer veilig kon terugkeren naar Iran.”
Eerste jaren in Nederland
“Tijdens mijn eerste jaren in Nederland stond voor mij één ding voorop: ik vond dat ik geen tijd had om te verliezen. Ik wilde hier zo snel mogelijk meedoen. Ik wilde niet blijven hangen in verdriet, boosheid en teleurstelling. Gelukkig ontmoette ik Gerard. Hij werd mijn taalcoach en mentor. Hij bood me de ruimte om Nederland te leren kennen. Door hem heb ik de goede stappen weten te zetten. Inmiddels is hij een goede vriend.”
Kansen accepteren
“Ik heb me de afgelopen jaren gefocust op doorpakken, kansen accepteren en proberen te laten zien waartoe ik in staat ben. Ik ben altijd op zoek naar posities van waaruit ik de maatschappij een stukje beter kan maken. Dát is mijn achterliggende motivatie om een volgende stap te zetten. Bij RadarAdvies komen sociaal domein, leiderschap en advies samen en dat is voor nu mijn plek. Ik wil doorbouwen aan een betere toekomst waarin vrijheid, gelijkwaardigheid en kansengelijkheid voor allen wordt nagestreefd.”
Kansen voor nieuwkomers
“Mijn weg was er één met behoorlijk wat horten en stoten. Ik gun nieuwkomers een betere kans op een goede start in ons land. En het is nooit te laat om binnen de grenzen van de wet te zorgen voor kansen. Laten we denken in mogelijkheden en op basis van persoonlijke dromen en ambities van nieuwkomers een plan maken. Dit zou het vertrekpunt moeten zijn. Bied een keuzemenu aan. Dit kan binnen de kaders, maar dat moet lokaal dan wel vanaf dag één goed georganiseerd worden.”
